verjaardag en kubungu
Door: robin
Blijf op de hoogte en volg Robin
09 November 2014 | Ghana, Tamale
Hallo allemaal,Weer even een update vanuit Tamale. Afgelopen week weer genoeg meegemaakt. Nog even over het eerste nachtje samen met Pauline, want dat kan even niet ontbreken aan het verhaal. We stonden te werken en opeens hoorde aan de achterkant van de verloskamers, waar we ons altijd omkleden, een man ons roepen. Hij stond daar met zijn vrouw in een taxi en ik zei dat hij via de hoofdingang mocht komen, dus dat hij even moest omlopen. Een paar minuten later hoorde ik een vrouw buiten kreunen en persgeluiden maken. Ik pakte snel handschoenen en deed de achterdeur open naar buiten. Ik zag een vrouw in de rolstoel zitten met een hoofdje tussen haar benen! Ik pakte het kindje snel aan en werd gelukkig huilend geboren. Pauline had nog geen handschoenen aan maar navelde het kindje snel af. Ik lopend met de vrouw aan mijn arm naar de verloskamer gelopen. Dit is niet heel ver gelukkig, klein opstapje naar binnen en we waren we al. Onder tussen viel de placenta op de grond en de vrouw hebben we op het bed gelopen. Een mooi meisje was geboren en we hadden er een mooie kliederboel van gemaakt. Maar gelukkig goed afgelopen!!Op zaterdag zijn we met 8 meiden een weekend weggeweest. Bash (Ghanese begeleider van de organisatie) is met ons meegegaan en hij had een busje geregeld en reed ons rond. Het was 3uur rijden vanaf Tamale en onderweg hebben we nog een lekker band gehad, maar die had Bash gelukkig snel gefixt. Eerst zijn we naar een dorpje gegaan bij de Tenzuk chief Palace. Hier hebben we eerst een wandeling gemaakt waar we de Lion king steen hebben gezien (nouja een die erop leek), de hyena rotsen, hier kwamen vroeger hyena's. Daarna hebben we het. Dorpje gezien van de chief, hij was helaas niet aanwezig maar we hebben veel van zijn klein kinderen en kinderen ontmoet. Hij heeft wel 24 vrouwen! Dus veel kinderen en kleinkinderen. Daarna zijn we wat gaan lunchen, rijst met gefrituurde kip. Was heel lekker! En we zijn naar krokodil chief in Paga gereden, daar hebben we allemaal een krokodil van wel 2meter mogen aaien en zijn we ermee op de foto geweest. Was best spannend, en foto's volgen nog! We reden naar een potterie genaamd Siringu waar we ook hebben geslapen. We konden op het dak slapen dus dat hebben we gedaan met zijn alle. Helaas werd Maddy erg ziek en zijn wij met zijn tweeën binnen gaan liggen. De volgende ochtend hebben we met de groep (behalve Maddy helaas) een cursus van potterie gedaan, van 2 oudere vrouwen die geen woord Engels spraken maar het was heel leuk! Daar zijn we weer terug gereisd naar tamale. Dus was lekker weekendje weg. Op maandag zouden Maddy en ik de dienst weer ingaan maar helaas was Maddy nog steeds ziek dus ik heb een nachtdienst alleen gedaan. Onze bekende taxi chauffeur heeft me weg gebracht. Die nacht was best zwaar, het was druk, er waren 6 vrouwen bevallen waarvan ik er 4 heb gedaan, want de andere vroedvrouwen lagen gewoon te slapen haha. Maar er waren bij de 6 bevallingen 3 reanimaties, eentje moest toen ik binnen kwam al gereanimeerd worden. Dus daar heb ik ze bij gestaan, bij de ander was ze te vroeg geboren en bij de laatste kwam de schouder moeilijk. Dan merk ik toch dat het fijn is om samen te werken, zodat we ten eerste een reanimatie goed kunnen uitvoeren maar ook omdat de vroedvrouwen totaal geen psychische begeleiding bieden. Maar gelukkig is het met de kinderen allemaal goed afgelopen! De tweede nacht deed Maddy gelukkig weer mee, en toen hebben we een rustig nacht gehad met mooie normale bevallingen. Op woensdag 5 nov was Annemiek jarig, die we met een paar vrijwilligers hebben verrast met een pannenkoeken lunch/avondeten en daarna zijn Maddy, Annemiek, Pauline en ik de nachtdienst in gegaan. De eerste paar uur was het echt super rustig. Dus toen hebben we vooral gekletst, Annemiek is een kinderverpleegkundige en wilde heel graag oefenen met het prikken van een infuus. Maddy en Pauline waren bezig met iets anders dus toen heb ik voorgesteld dat ze op mij prikt. Maddy vroeg nog, is dat wel slim, want je kan d'r niet zo goed tegen. Ik dacht dat het wel zou kunnen, en ik wil d'r ook overheen komen. Ze had goed geprikt maar ik voelde me niet goed haha. Even met mijn hoofd tussen mijn benen gezeten en wat cola gedronken. Ze hebben van mij natuurlijk een foto van gemaakt maar zo ongeveer 5 minuten later kwam er een vrouw binnen waarbij we meteen serieus aan de slag mochten. Annemiek wilde heel graag een kindje vangen op haar verjaardag maar de vrouw kwam rond 11:45 binnen dus dat ging hem niet meer worden helaas. De vrouw had 9cm en ging van haar eerste kindje bevallen. Ze mocht op een gegeven moment beginnen met persen en Pauline en Annemiek stonden er al helemaal klaar voor. Wij vonden het super leuk, want Annemiek had nog nooit een kindje aangepakt. Het hoofdje was al heel wat zichtbaar, toen we in de andere ruimte opeens gekreun hoorde. Ik pakte snel handschoenen en rende naar de ontsluitingskamer. Het hoofd was al zichtbaar in de vagina, dus ik heb snel het kind aangepakt. Nou wel leuk zo een verjaardagsbaby! Het was een meisje. Maar 3 minuten later, was de baby van Annemiek en Pauline ook geboren! Dus we hebben het helaas gemist, maar goed dat is verloskunde! Van niks naar opeens 2 tegelijk. We hebben leuk mijn verjaardag die nacht nog kunnen vieren. Met cola, dorpjes en energiedrank. Maddy en ik hebben toen even een paar uur geslapen, toen onze kleren gewassen en daarna met onze ghanese feestjurk een kado voor mij gaan uitzoeken. Ik heb een super mooi schilderij met een vrouw met baby uitgekozen (natuurlijk;) ). Daarna zijn we met alle vrijwilligers en Bash gaan uiteten. Als toetje een lekkere verjaardagstaart op, dus mijn dag was helemaal compleet. Op zaterdag 8 nov zijn Maddy en ik vertrokken naar de lokale vroedvrouw. Heerlijk op zijn Ghanees, want tot 4 uur voor we weggingen was het nog onzeker of we wel op zaterdag zouden kunnen gaan. Maar het was gelukkig geregeld. Het was dichtbij Tamale ongeveer half uurtje rijden op een zandweggetje. Toen we aan kwamen in Kubungu werden we hartelijk ontvangen. Sylvester (een ghanese werknemer van de organisatie) had ons weggebracht. Wel 10 kinderen kwamen op ons afgerend, saliminga saliminga (blanke blanke), en ons kamertje werd gevuld met al onze spullen. De compound is best groot en we wonen in een soort cirkel, gebouwd van huisjes, met een grote binnenplaats. Wel heel gezellig. Het is zo 10meter lopen en dan zijn we bij het hutje van de vroedvrouw. Hier slaapt ze maar doet ze ook de bevallingen. Er is in haar hutje ook een gat in de grond, waar de vrouwen boven hangen als ze gaan bevallen. We hebben veel zussen, die gelukkig wel wat Engels kunnen praten. De vroedvrouw spreekt geen woord Engels, maar met handen voeten en de zussen komen we een heel end. We werden even wat rondgeleid en ons poepveldje is ongeveer 6min lopen. Wel een leuke route door onze compound. Onze kamer was super heet maar toen we ons uiteindelijk hadden geïnstalleerd was het best gezellig! De volgende ochtend werden we om 5:45 gewekt om te gaan douche en 15min later stond het ontbijt klaar. Savonds en sochtends komt iedereen op de deur kloppen om even goedemorgen of goedenavond te zeggen. Best gezellig maar wel wennen haha. Toen we klaar waren werden we door onze zus door de compound rondgeleid en aan iedereen voorgesteld. Ik voelde me echt de attractie van de dag, iedereen komt kijken en je begroeten. Heel bijzonder een saliminga in dit dorpje. Ik heb al een aantal huwelijksaanzoeken gehad, en ze willen liever niet accepteren dat ik al een vriend heb. Maddy is ook al paar keer ten huwelijk gevraagd. Die ochtend kwamen er opeens wat zwangere vrouwen langs. Ik denk opeens wel 10 achter elkaar. Sommige kwamen met klachten en andere gewoon voor een checkup. De vroedvrouw zegt 3 woorden tegen de vrouwen, laat de vrouwen staan, voelt aan de buik, legt haar oor 1 sec tegen de buik aan en is dan klaar. Dit is haar manier van een consult doen bij de vrouw. Maddy en ik probeerde nog een 'normaal' consult te doen. Ze weten ook niet precies hoeveel weken ze zwanger zijn, wel ongeveer de maanden, en via onze zus konden we de klachten uitvragen. Er werd verder geen bloeddruk gedaan, harttonen geteld of iets opgeschreven. Sommige hadden wel een zwangerschapsdossier maar de meeste niet. Heel bizar om dit zo te zien. Elke vrouw die 9 maanden zwanger is krijgt een lokaal kruid mee naar huis, wat ervoor zorgt dat ze weeën krijgt en dat ze minder pijn heeft. (Daardoor hebben alle kinderen hier meconiaal vruchtwater volgens de vroedvrouwen in het ziekenhuis.) Er komen vrouwen van verschillende dorpen naar deze vroedvrouw en ze heeft wel een boekje waar ze haar bevallingen in op schrijft. Hier staat de naam van de vrouw, geslacht van het kind, datum van bevalling en of het kindje levend of dood geboren werd. Echt super primitief en ik ben heel benieuwd wat ons deze week nog te wachten staat!
-
09 November 2014 - 14:13
Esther:
Weer een erg leuk verslag Robin. Veel plezier en ook succes de komende week. X mama
-
09 November 2014 - 14:46
Renée:
hoi Robin,
Het is net of we er bij zijn, zo beeldend schrijf jij je belevenissen. Erg indrukwekkend.
Leuk dat je op je verjaardag een mooie bevalling hebt kunnen doen? Is de verjaardagscadeau post trouwens aangekomen?
Ik kijk weer uit naar je volgende verhaal.
Xxx Renée -
09 November 2014 - 16:49
O En O Uit Nuenen:
hallo robin ,
we zij helemaal flabbergasted[da,s engels maar dat versta jij heel goed]. jullie met zijn allen maken in een paar weken meer mee dan, dan , nou ja wij maken ook wel wat mee maar veeeeeel minder en niet zo heftig als jij en je vriendinnen . maar jouw verhalen blijven prachtig, heftig en zeer spannend. eeven 3 keer lezen en dan uitkijken naar je volgende verhaal. heb je nou onze brief van 3 a4 weken geleden al ontvangen? trouwens wat je schrijft zien we zo in gedachten voor ons.liefs van ons uit nuenen en een dikke kus.X X -
09 November 2014 - 20:01
Tomas:
weer een prachtig verhaal! Is je ring niet genoeg om die mannen op een afstandje te houden? Maar weer veel ervaringen rijker! X -
09 November 2014 - 21:32
Cisca:
Ik verschiet iedere keer weer als een kindje gereanimeerd moet worden of het niet haalt.
Goed dat jij daar bent om te helpen, petje af....
Ben benieuwd naar de foto's! -
10 November 2014 - 11:58
Mirjam:
Ik kijk iedere week uit naar jouw blog, kan je daar straks thuis mee door gaan? Anders mis ik het teveel. xxx -
11 November 2014 - 09:59
Marielle Samuels:
Wouw Robin wat gaaf dat je dit allemaal mee maakt! Ik heb zelf 4 kinderen gehad en vond de bevalling altijd zo spannend, er kan zoveel fout gaan en dat t daar dan zo primitief is, is helemaal eng! Echt respect voor je en een geweldige ervaring.
Grt Marielle -
13 November 2014 - 16:19
O En O V. Vlijmen:
Hoi meisje,
Je maakt daar in 'n paar maanden zo ongelooflijk veel primitiefs mee, dat is met geen pen te beschrijven.
Je doet er veel levenswijsheid van op en doet ook veel goeds daar. Geniet straks ook nog veel, als Thomas bij je is.
Gr. O+O Vtn. -
13 November 2014 - 21:29
Henny En Henny Vlijmen:
Hoi Robin,
wij hebben via jou opa het verslag gelezen dat jij in Ghana bent. Wat is het geweldig dat je dit kan doen.
Vind je het niet vervelend dat je de moeders daar niet kunt helpen zoals hier in Nederland? Wij kijken uit naar jou volgende verslag.
Gr. H & H -
16 November 2014 - 12:24
Bossie:
Mocht je nog naar Akosombo gaan, bezoek dan Sajuna beach in Atimpoku. Daar verhuren ze kayaks, roeiboten en meer. Je kunt er lui zijn of sporten en er zijn 2 zwembaden. Oja, ze hebben er Douwe Egberts koffie.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
