Derde verslagje
Door: Robin
Blijf op de hoogte en volg Robin
30 Oktober 2014 | Ghana, Tamale
Hoi allemaal,
Het is weer tijd voor een nieuw verslagje. Afgelopen 1,5 week hebben Maddy en ik weer veel nachtdiensten gedaan. Vorige week hebben we 2 nachtdiensten gedaan en 2 dagdiensten. In deze nachtdiensten hebben we natuurlijk weer veel meegemaakt. Toch begint het wel te wennen aan de manier dat ze werken, maar we blijven het nog steeds met veel dingen niet eens. We hadden een bevalling gedaan van een vrouw en ze was bijna helemaal doorgescheurd naar haar anus dus ze had een derde graads ruptuur. Dit moest natuurlijk gehecht worden maar in Nederland mag ik dit zelf niet doen, dus dat doe ik dan hier ook niet. Dus ik vroeg aan een vroedvrouw of zij de gynaecoloog kunnnen bellen omdat dit wel gehecht moet worden. Nou ze begon tegen me te roepen dat het helemaal geen derde graads ruptuur was (terwijl ze nog niet eens had gekeken), en dat ik dit gewoon moest hechten. Dit heb ik geweigerd en een van de vroedvrouwen heeft het zelf gehecht, en wel zonder verdoving. Ik vroeg waar de verdoving lag en ze zei dat deze op was dus dat ze dit niet kon gebruiken. Ik vond het een kwelling om te zien hoe ze aan het hechten was. De tweede nacht hadden Maddy en ik het rustig, maar we voelde ons ook niet zo top dus het was niet heel erg. We hebben wel de verloskamers al wat kunnen schoonmaken! We hadden de dag ervoor wat schoonmaak doeken gekocht en schoonmaak middel zodat als het rustig is we lekker aan de slag kunnen.Op donderdag hebben we mee gelopen met de gynaecoloog. Ik heb een hysterectomie (baarmoeder verwijdering) gezien waarbij ze een myoom (vleesboom) van wel 5-6kilo hebben verwijderd. Die vrouw had ook een enorme buik en was zeer spectaculair om te zien! Die dag hebben Maddy, Lianne (verpleegkundige uit Nederland) en ik een goed gesprek gehad met de gynacoloog. Hij gaf aan dat hij het ook helemaal niet eens is met de manier hoe ze hier werken. Hij weet dat er fouten worden gemaakt en dat de vroedvrouwen hier niet willen leren. Als hij aanwezig is in het ziekenhuis dan controleerd hij zoveel mogelijk maar dit is niet te doen bij alle casussen. Ook als hij ergens tegen aan loopt dus als de vroedvrouwen een verkeerd beleid hebben gemaakt, dan legt hij uit wat anders moet en wat ze allemaal moeten doen. Maar de volgende dag doen ze het weer fout. We hadden bijvoorbeeld een casus op vrijdag waarbij een vrouw om 20:00 's avonds 8 cm ontsluiting had en de volgende dag had ze ongeveer 9 cm ontsluiting. En ze kwamen hiermee naar de gynaecoloog om 08:30 in de ochtend. Dus zij heeft een hele lang periode weeen gehad en is niet gevorderd. Hij zei zelf dat hij het niet gek zou vinden als dit kindje al overleden zou zijn. Dit was gelukkig niet het geval en hij heeft een spoedsectio uitgevoerd bij deze mevrouw. Het kindje had dikke meconium in het vruchtwater en moest reanimeerd worden. Dit heb ik samen met de anaestesist gedaan en gelukkig kwam hij snel bij. Hij kwam erachter dat ze in de ochtend deze vrouw hebben geprobeerd te vervoeren naar een ander ziekenhuis. Het teaching hospital (academisch ziekenhuis), zodat ze deze casus niet meer op hun handen zouden dragen. De gynaecoloog vertelde dat ze dit doen, omdat ze dan hun fouten niet willen vertellen aan de gynaecoloog en op deze manier komt hij er niet achter. Hij word natuurlijk erg boos in zo'n situatie als dit, maar dit gebeurt zeker wel meerdere keren per week. Dus hij blijft bezig. Zelf denkt hij dat ze niet kunnen veranderen, alleen dat een vrouw het ziekenhuis gaat aanklagen. Het was aan de ene kant fijn om te horen dat veel casussen op de verkeerde manier behandeld worden en dat wij weten wat er fout is, en dat hij het hiermee eens is. Maar aan de andere kant is het heel frusterend, omdat we weten dat er nu geen verandering komt. Die vrijdag heeft maddy voor het eerst mogen assisteren bij een keizersnede dus dat is dan weer het positieve van die dag! Die avond hebben we Fufu gegeten. Fufu is Jam of Plantine dat helemaal word fijn gestampt met een soort stok en word gerold tot een bal. Hierbij word een sausje (bij ons pittig tomaten sausje) geserveerd. We hebben ook even mogen oefenen met het stampen (zie foto's). Het was niet enorm lekker, de bal heeft weinig smaak en de structuur is niet lekker. We zijn aan het lokale eten nog niet echt gewend!
Dat weekend hebben we weinig gedaan en lekker bijgekomen van de werkweek. Op maandag, dinsdag en woensdag heb ik een nachtdienst gedaan. Met Maddy heb ik maandag en dinsdag een nachtdienst gedaan en op woensdag samen met Pauline, dit is een belgische vroedkunde student. Dinsdagnacht hebben we weer een heftige situatie meegemaakt. Het begon erg leuk, want iemand ging bevallen van een stuit!! Ik had deze mevrouw getoucheerd en het voelt heel gek om inplaats van een hoofd opeens billen te voelen! Maar opeens wilde iedereen deze bevalling natuurlijk doen. Deze bevalling hebben we alleen nog meegekeken, maar het was erg mooi! Het was een vierde kind en het werd heel gemakkelijk geboren. Ondertussen was er iemand anders in de ontsluitingskamer bevallen op bed en blijkbaar was er nog iemand bevallen tegenover ons. Dus we hadden het opeens even druk. Het bleek zo te zijn dat de andere vroedvrouw een bevalling had gedaan toen wij bezig waren met de stuitbevalling, maar dit hebben we niet meegekregen. Ik vond een blaadje waar we altijd de gegevens van de baby opschreven maar ik had de verkeerde baby eraan gekoppeld en de vroedvrouw zei dat deze van een prematuur bevallen baby was. Maddy en ik zochten deze baby en het bleek zo dat dit kindje in een hoekje in een bedje lag (heel onopvallend). Maddy pakte het kind en vroeg aan me: leeft dit kindje nog wel? Bleek het kindje rond de 24 weken geboren te zijn en de vroedvrouw heeft dit kindje meer dan een half uur in dit bedje gelegd, om te laten overlijden. Maddy en ik merkte dat het kindje nog leefde dus we handelde op instinct en begonnen met reanimeren. Het kindje kon haar hartslag stabiel houden maar moest wel beademd worden. Dit hebben we een uur volgehouden, want we moesten verplaatsen naar het academisch ziekenhuis, maar er was geen verwijsbrief. Dus hebben lang gewacht totdat een verwijsbrief werd geschreven en we konden vertrekken naar het andere ziekenhuis. Het kindje bleef leven en we hielden de reanimatie nog vol. Ergens wisten we dat het kindje het niet zou redden maar het voelde niet goed om te stoppen. Er kon geen ambulance geregeld worden dus samen met de vrouw en een andere vroedvrouw van de neonatologie afdeling vertrokken we in de taxi, met het kindje, al reanimerend naar het andere ziekenhuis. Onderweg reed de taxi chauffeur erg hard en we reden een geit aan!! De auto werd flink heen en weer geschud en we hoorde vanalles kraken. Het was erg spannend kan ik zeggen. Gelukkig kwamen we heel aan in het ziekenhuis maar de geit heeft het vrees ik niet overleefd. Het kindje is helaas 2 uur later overleden. Maddy en ik waren erg overstuur over het feit dat de vroedvrouw het kindje gewoon in het bedje heeft laten liggen om te overlijden en niet eens aan de moeder heeft laten zien of wat dan ook. We snappen goed dat dit kindje een hele kleine overlevingskans heeft maar we vonden de situatie zo onmenselijk.
Gelukkig had ik de nacht met Pauline alleen maar normale bevallingen en we hebben 6 baby's kunnen vangen!
Nu lekker weekend en we gaan met een paar vrijwilligers een weekendje weg. Krokodillen bekijken en lekker relaxen.
Veel liefs uit Ghana
Het is weer tijd voor een nieuw verslagje. Afgelopen 1,5 week hebben Maddy en ik weer veel nachtdiensten gedaan. Vorige week hebben we 2 nachtdiensten gedaan en 2 dagdiensten. In deze nachtdiensten hebben we natuurlijk weer veel meegemaakt. Toch begint het wel te wennen aan de manier dat ze werken, maar we blijven het nog steeds met veel dingen niet eens. We hadden een bevalling gedaan van een vrouw en ze was bijna helemaal doorgescheurd naar haar anus dus ze had een derde graads ruptuur. Dit moest natuurlijk gehecht worden maar in Nederland mag ik dit zelf niet doen, dus dat doe ik dan hier ook niet. Dus ik vroeg aan een vroedvrouw of zij de gynaecoloog kunnnen bellen omdat dit wel gehecht moet worden. Nou ze begon tegen me te roepen dat het helemaal geen derde graads ruptuur was (terwijl ze nog niet eens had gekeken), en dat ik dit gewoon moest hechten. Dit heb ik geweigerd en een van de vroedvrouwen heeft het zelf gehecht, en wel zonder verdoving. Ik vroeg waar de verdoving lag en ze zei dat deze op was dus dat ze dit niet kon gebruiken. Ik vond het een kwelling om te zien hoe ze aan het hechten was. De tweede nacht hadden Maddy en ik het rustig, maar we voelde ons ook niet zo top dus het was niet heel erg. We hebben wel de verloskamers al wat kunnen schoonmaken! We hadden de dag ervoor wat schoonmaak doeken gekocht en schoonmaak middel zodat als het rustig is we lekker aan de slag kunnen.Op donderdag hebben we mee gelopen met de gynaecoloog. Ik heb een hysterectomie (baarmoeder verwijdering) gezien waarbij ze een myoom (vleesboom) van wel 5-6kilo hebben verwijderd. Die vrouw had ook een enorme buik en was zeer spectaculair om te zien! Die dag hebben Maddy, Lianne (verpleegkundige uit Nederland) en ik een goed gesprek gehad met de gynacoloog. Hij gaf aan dat hij het ook helemaal niet eens is met de manier hoe ze hier werken. Hij weet dat er fouten worden gemaakt en dat de vroedvrouwen hier niet willen leren. Als hij aanwezig is in het ziekenhuis dan controleerd hij zoveel mogelijk maar dit is niet te doen bij alle casussen. Ook als hij ergens tegen aan loopt dus als de vroedvrouwen een verkeerd beleid hebben gemaakt, dan legt hij uit wat anders moet en wat ze allemaal moeten doen. Maar de volgende dag doen ze het weer fout. We hadden bijvoorbeeld een casus op vrijdag waarbij een vrouw om 20:00 's avonds 8 cm ontsluiting had en de volgende dag had ze ongeveer 9 cm ontsluiting. En ze kwamen hiermee naar de gynaecoloog om 08:30 in de ochtend. Dus zij heeft een hele lang periode weeen gehad en is niet gevorderd. Hij zei zelf dat hij het niet gek zou vinden als dit kindje al overleden zou zijn. Dit was gelukkig niet het geval en hij heeft een spoedsectio uitgevoerd bij deze mevrouw. Het kindje had dikke meconium in het vruchtwater en moest reanimeerd worden. Dit heb ik samen met de anaestesist gedaan en gelukkig kwam hij snel bij. Hij kwam erachter dat ze in de ochtend deze vrouw hebben geprobeerd te vervoeren naar een ander ziekenhuis. Het teaching hospital (academisch ziekenhuis), zodat ze deze casus niet meer op hun handen zouden dragen. De gynaecoloog vertelde dat ze dit doen, omdat ze dan hun fouten niet willen vertellen aan de gynaecoloog en op deze manier komt hij er niet achter. Hij word natuurlijk erg boos in zo'n situatie als dit, maar dit gebeurt zeker wel meerdere keren per week. Dus hij blijft bezig. Zelf denkt hij dat ze niet kunnen veranderen, alleen dat een vrouw het ziekenhuis gaat aanklagen. Het was aan de ene kant fijn om te horen dat veel casussen op de verkeerde manier behandeld worden en dat wij weten wat er fout is, en dat hij het hiermee eens is. Maar aan de andere kant is het heel frusterend, omdat we weten dat er nu geen verandering komt. Die vrijdag heeft maddy voor het eerst mogen assisteren bij een keizersnede dus dat is dan weer het positieve van die dag! Die avond hebben we Fufu gegeten. Fufu is Jam of Plantine dat helemaal word fijn gestampt met een soort stok en word gerold tot een bal. Hierbij word een sausje (bij ons pittig tomaten sausje) geserveerd. We hebben ook even mogen oefenen met het stampen (zie foto's). Het was niet enorm lekker, de bal heeft weinig smaak en de structuur is niet lekker. We zijn aan het lokale eten nog niet echt gewend!
Dat weekend hebben we weinig gedaan en lekker bijgekomen van de werkweek. Op maandag, dinsdag en woensdag heb ik een nachtdienst gedaan. Met Maddy heb ik maandag en dinsdag een nachtdienst gedaan en op woensdag samen met Pauline, dit is een belgische vroedkunde student. Dinsdagnacht hebben we weer een heftige situatie meegemaakt. Het begon erg leuk, want iemand ging bevallen van een stuit!! Ik had deze mevrouw getoucheerd en het voelt heel gek om inplaats van een hoofd opeens billen te voelen! Maar opeens wilde iedereen deze bevalling natuurlijk doen. Deze bevalling hebben we alleen nog meegekeken, maar het was erg mooi! Het was een vierde kind en het werd heel gemakkelijk geboren. Ondertussen was er iemand anders in de ontsluitingskamer bevallen op bed en blijkbaar was er nog iemand bevallen tegenover ons. Dus we hadden het opeens even druk. Het bleek zo te zijn dat de andere vroedvrouw een bevalling had gedaan toen wij bezig waren met de stuitbevalling, maar dit hebben we niet meegekregen. Ik vond een blaadje waar we altijd de gegevens van de baby opschreven maar ik had de verkeerde baby eraan gekoppeld en de vroedvrouw zei dat deze van een prematuur bevallen baby was. Maddy en ik zochten deze baby en het bleek zo dat dit kindje in een hoekje in een bedje lag (heel onopvallend). Maddy pakte het kind en vroeg aan me: leeft dit kindje nog wel? Bleek het kindje rond de 24 weken geboren te zijn en de vroedvrouw heeft dit kindje meer dan een half uur in dit bedje gelegd, om te laten overlijden. Maddy en ik merkte dat het kindje nog leefde dus we handelde op instinct en begonnen met reanimeren. Het kindje kon haar hartslag stabiel houden maar moest wel beademd worden. Dit hebben we een uur volgehouden, want we moesten verplaatsen naar het academisch ziekenhuis, maar er was geen verwijsbrief. Dus hebben lang gewacht totdat een verwijsbrief werd geschreven en we konden vertrekken naar het andere ziekenhuis. Het kindje bleef leven en we hielden de reanimatie nog vol. Ergens wisten we dat het kindje het niet zou redden maar het voelde niet goed om te stoppen. Er kon geen ambulance geregeld worden dus samen met de vrouw en een andere vroedvrouw van de neonatologie afdeling vertrokken we in de taxi, met het kindje, al reanimerend naar het andere ziekenhuis. Onderweg reed de taxi chauffeur erg hard en we reden een geit aan!! De auto werd flink heen en weer geschud en we hoorde vanalles kraken. Het was erg spannend kan ik zeggen. Gelukkig kwamen we heel aan in het ziekenhuis maar de geit heeft het vrees ik niet overleefd. Het kindje is helaas 2 uur later overleden. Maddy en ik waren erg overstuur over het feit dat de vroedvrouw het kindje gewoon in het bedje heeft laten liggen om te overlijden en niet eens aan de moeder heeft laten zien of wat dan ook. We snappen goed dat dit kindje een hele kleine overlevingskans heeft maar we vonden de situatie zo onmenselijk.
Gelukkig had ik de nacht met Pauline alleen maar normale bevallingen en we hebben 6 baby's kunnen vangen!
Nu lekker weekend en we gaan met een paar vrijwilligers een weekendje weg. Krokodillen bekijken en lekker relaxen.
Veel liefs uit Ghana
-
30 Oktober 2014 - 18:43
Dianne :
Ha Robin,
Tof om je verhalen te lezen, ook al is het soms erg frustrerend. Ik als lezer ben er natuurlijk niet bij geweest, maar je omschrijft zo duidelijk waar jullie tegen aanlopen dat ik me je ergernissen helemaal kan voorstellen. Jammer dat je er zo weinig aan kunt veranderen, but keep up the good work! Dat schoonmaken is in ieder geval iets wat jullie lekker kunnen aanpakken.
Gelukkig kun je soms ook gewoon lekker baby's vangen.. daar ben jij goed in volgens mij! Kan me nog goed herinneren dat ik het heel grappig vond doen je dit voor het eerst zo tegen mij zei. Ondertussen heb ik dit ook al een paar keer mee mogen maken en weet ik precies wat je bedoeld. :P
Heel veel succes weer en tot je volgende verslag!
Liefs Dianne
-
30 Oktober 2014 - 18:45
Marjon:
Lieve Ronin, tjonge, jonge Robin dat zijn nog eens heftige verhalen. Wat is het bij ons dan toch goed georganiseerd. Wel knap dat jij bij je eigen gevoel blijft! Wat een berg ervaring neem je mee naar huis!
Fijn dat je het weekend gezellig met anderen dingen gaat ondernemen. Kijk maar uit voor die enge krokodillen.
Ik wens je nog een hele fijne tijd met enorm veel (fijne) bijzondere bevallingen!
Liefs Marjon -
30 Oktober 2014 - 18:57
Renée:
Kanjer! -
30 Oktober 2014 - 23:21
Esther:
Lieve schat. Weer een indrukwekkend verhaal en een paar heftige weken. Weekendje weg heb je wel verdiend zou ik zeggen. Veel liefs mama.
-
31 Oktober 2014 - 09:34
O En O Uit Nuenen:
ha robin , wat een verhalen en wat een heftige tijden.zeker 3 keer gelezen om te begrijpen hoe dat er aan toe gaat.... niet te geloven in 2014.oma en ik hopen dat ondanks wat je allemaal meemaakt je toch een fijne tijd hebt. trouwens hopen , we weten zeker dat dat het geval is . jullie enthousiasme[wat een woord om te typen] en kennis van zaken maar zeker ook jullie betrokkenheid bij alles wat er gebeurt zal absoluut een grote bijdrage leveren aan verbeteringen op jullie vakgebied door de locale vroedvrouwen . mooie verhalen dat zonder meer. geniet van de vrije tijd en....een beetje veel afstand houden van de crocs. liefs van ons uit nuenen xxxxx -
31 Oktober 2014 - 10:28
Mirjam:
Lieve Robin,
jij maakt in een paar weken meer mee, dan wij in een heel leven! veel sterkte in het ziekenhuis en veel plezier met je uitjes. dikke kus Mirjam -
31 Oktober 2014 - 13:09
Marinke:
ge bent een topper! -
03 November 2014 - 17:24
Oma - Opa V.:
Lieve harde werker, eerst gefeliciteerd met je verjaardag en verder veel sterkte met dit heftige werk van jou.
Je doet een onvoorstelbaar grote ervaring hiermee op. Blijf vooral goed op je zelf passen bij 't helpen van deze mensen. -
05 November 2014 - 17:28
Jhm De Beer[opa En Oma Natuurlijk:
ha , robin , morgen jarig!!!!!!!!!en dat ook nog in Afrika waar je een geweldige ervaringstijd aan het beleven bent.we zijn bij je in gedachten en zijn bij je bij je verjaardag in Ghana. alleen we vieren het waarschijnlijk wel wat anders dan jij a;ldaar. PROFICIAT in ieder geval en we hopen jou weer vlug terug te zien. denk ook wat aan jezelf. we zeggen hier in brabant.; ge makt veul mee en ge bent nog zu jong mer ge geniet ok zeker wte ... denke we. dikke kussen van ons uit nuenen. verrek .. er drupt een traantje op mijne pc.. xxxxxx o en o uit nuenen -
06 November 2014 - 07:48
O En O Uit Nuenen:
hallo robin ; van harte gefeliciteerd met jouw verjaardag. maak er een mooie dag van met jouw vriendinnen. als je weer thuis bent doen we het nog eens dunnetjes over. liefs van ons uit nuenen xxxxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
